Bir zamanlar ”Dicle Balıkçısı” diye bir adam varmış. Talihiyle ünlü bir adammış bu. Öyle ki Dicle, balık yönünden zengin bir ırmak değilmiş. balığa çıkanlar hep eli boş dönerlermiş. Böyleyken talihiyle ünlü kişi, ne zaman balığa çıksa sepetler dolusu balıkla gelirmiş. Balıkları satar, bol para kazanırmış. Herkes ona imrenerek bakarmış. “Ne şanslı adam.” derlermiş. “Kimse tek balık tutamazken o sepetler dolusu tutuyor. Belli ki bu adam Allah’ın sevgili kulu. Böylece adamın şansı dillere destan olmuş. Birisine iyi dilekte bulunmak için: “Allah sana Dicle Balıkçısı’nın şansını versin.” demek adet omuş. Günün birinde bu balıkçı hastalanmış ve ölmüş. Cenazeyi kaldırmak için gelenler şaşırıp kalmışlar. Dicle balıkçısının evi kitaplarla doluymuş. Kitapların çoğu sularla balıklarla ilgiliymiş. Ağ nasıl atılır? Hangi saatlerde balıklar suyun neresinde olur? Bu türden soruları yanıtlayan kitaplarmış bunlar. İşte o zaman adamın neden balık avından boş dönmediği anlaşılmış. Şansı okuduğu kitaplardan geliyormuş. Balıkçının yattığı odanın duvarında da bir şiir varmış. Şöyle deniyormuş şiirde:
“Bir yıl sonraysa düşündüğün, tohum ek;
Ağaç dik on yıl sonraysa tasarladığın;
Ama düşünüyorsan yüzyıl ötesini, halkı eğit.
O zaman bir kez ağaç dikersen,
On yıl ürün alırsın;
Yüz kez olur bu ürün eğitirsen milleti.
Birisine bir balık verirsen doyar bir defalık; balık tutmayı öğret,
Doysun ömür boyunca.”
Balıkçı
Balıkçı sevdasıydı onunkisi
Oltayı attığında;
Bir balık yoksa misinanın ucunda
Umut beklemezdi sevdasından.
Birde oltaya iri gözlü
Koca bir balık takıldı mı,
Değmeyin balıkçının sevincine.
Hani papatya yaprağıdır bir adıda,
Aşikardır
Hani seviyor,sevmiyor.
Çırpınma balık,
İri gözlü balık!
Senden ne bir öğün olacak,
Nede çilingir sofrasına meze.
Olta doluysa seviyor,
Boşsa sevmiyor.
Çırpınma balık,iri gözlü balık!
Birazdan özgürsün inan
Ne var bir görünsen sevdalıya?
Olta sana değil ki,
Kendini avutan balıkçıya.
Şengül İhtiyar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder